Kujtimet e mia të para të Bogdanit janë nga videoja e tij dhe nga raundi i tretë, kur për herë të parë arrita të lidh fytyrën me zërin nga inçizimi që e pata vlerësuar më parë. Tani, pasi u pranua në UWC SEA, Bogdani ende më lë të njëjtën përshtypje – ai ka mendime për një gamë të gjerë temash dhe është i gatshëm t'i zhvillojë ato vazhdimisht. Kur folëm në Zoom, në Shkup kishte stuhi. Kontrasti midis asaj që po ndodhte jashtë dhe mënyrës se si shprehej Bogdani ishte shumë i dukshëm për mua – jashtë, moti ishte i zhurmshëm dhe kaotik, ndërsa ai ishte i qetë dhe i përmbledhur, i përqendruar në bisedë. Bisedat ishin të thella, ne menjëherë kaluam në gjëra serioze dhe diskutuam tema të rëndësishme.

Nëse e pyetni Bogdanin se çfarë është më e rëndësishme për të në aspektin e përparimit personal, ai do t'ju thotë se gjithmonë përpiqet të jetë i hapur ndaj përvojave dhe bisedave të reja, dhe vetëshprehja është shumë e rëndësishme për të. Zakonisht kur mendoj për vetëshprehje, mendoj për stilin personal dhe krijimtarinë, por për të kjo do të thotë më shumë se kaq. Vetëshprehja, sipas Bogdanit, përfshin aktivizmi, pjesëmarrjen në ngjarje, dëgjimin aktiv të njerëzve dhe temave që janë të rëndësishme për ju, dhe zgjedhjen për t'u ekspozuar ndaj llojeve të caktuara të artit. Më pëlqen shumë kjo qasje ndaj përkufizimit, sepse, siç thotë Bogdani, nuk i kufizon njerëzit dhe gjërat, por lë vend për një shprehje më të lirë dhe më personale. Për të, kjo përfshin vende dhe ngjarje ku ai mund të shprehë mendimet e tij mbi temat dhe çështjet që janë të rëndësishme për të, por gjithashtu ku ai mund të mësojë nga të tjerët dhe të kënaqet me njerëzit përreth tij – protesta dhe demonstrata, shfaqje teatrale, si dhe thjesht socializimi me grupe të ndryshme.

Bogdani thotë se gjithmonë është në humor për debate dhe biseda. "Gjithmonë kritikoj veten dhe gjithçka përreth meje - pres përsosmëri ose diçka të afërt me të". Ai shqetësohet kur lëvizjet aktiviste lidhen me stereotipe mbi njerëzit që mbështesin atë lëvizje, sepse në këtë mënyrë krijohet një imazh joreal që të gjithë të lidhurit me atë lëvizje duhet të duken dhe të sillen njësoj. Siç thotë ai, gjëra të tilla rezultojnë në stigmatizimin e lëvizjeve ose i bëjnë njerëzit të heqin dorë nga aktivizmi. Përveç lëvizjeve më të mëdha, Bogdani gjithashtu mendon në mënyrë kritike për problemet lokale dhe personale – ai lehtësisht nxjerr në pah gjërat me të cilat përballen shokët e tij të shkollës dhe se si mund të përmirësohen ato. Megjithatë, kritikat e tij nuk janë të shprehura kot sepse ai gjithmonë përpiqet të gjejë zgjidhje alternative për problemet që identifikon.

Në një temë pak më të lehtë, Bogdani ndau vendin e tij të preferuar për të kaluar kohën – çatia e GTC-së, por në mbrëmje kur është më e qetë dhe më e errët. Në atë kohë, pamja drejt Vodnos dhe rrethinave duket më mirë, kur dritat rreth qytetit ndizen dhe të bëjnë, siç thotë ai, "të ndihesh në një mënyrë të caktuar". Mendova përsëri për kontrastin që përmenda në fillim të këtij teksti. Bogdani, në mënyrën më pozitive, ka një stuhi brenda tij – gjithmonë mendon për diçka, debaton, përpiqet për përsosmëri – gjë që çon në stabilitetin dhe maturinë e tij nga jashtë, sepse ai tashmë ka konsideruar me kujdes gjithçka që do të ndajë me zë të lartë.

Jana Kraleva,
Gusht 2024